Dennis Schouten: Ik voel me onveilig, achterdochtig en soms zelfs paranoïde worden
Ik voel me onveilig, achterdochtig en soms zelfs paranoïde worden. Er overkomen me de laatste tijd dingen waar ik ontzettend boos over ben. Echter, boosheid verdwijnt bij mij na een paar dagen. Meestal heb ik het dan verwerkt. Echter, nu merk ik vooral dat er veel verdriet overblijft. Mocht u geen zin hebben in emoties, kunt u beter dit artikel nu sluiten.
Politie stopt met onderzoek na steekincident in Enschede
Deze week heb ik te horen gekregen via mijn advocate Julia Mekkes dat de politie is gestopt met het zoeken naar de mensen die mij twee maanden geleden in mijn gezicht hebben gestoken. Een klap in mijn gezicht, dit keer een figuurlijke, maar even pijnlijk.
Ik kreeg direct door dat nadat ik aangifte had gedaan van zware mishandeling de politie weinig deed met de zaak. Gelukkig kreeg ik direct een berichtje van Julia Mekkes die mij aanbood mij gratis te helpen. Samen met haar hebben we er alles aan gedaan om de politie in beweging te krijgen. Echter weigerde de politie de camerabeelden bij de discotheek op te eisen. Ook is er niets gedaan met de naam die ik en een getuige hebben aangedragen bij de politie. Deze man is niet eens verhoord.
Nadat Julia vaak bij de politie heeft geïnformeerd hoe het onderzoek ervoor stond, hebben we uiteindelijk deze week dit ontvangen: “Wij hebben onderzoek gedaan in uw zaak. Op dit moment hebben we te weinig aanwijzingen of informatie om uw zaak op te kunnen lossen. Daarom zetten wij het opsporingsonderzoek stil. Krijgen wij nieuwe informatie? Dan kunnen wij besluiten uw zaak toch verder te gaan onderzoeken. Wij zullen u dat dan laten weten.” Ik overweeg een Artikel 12 procedure.
Ik voel me onveilig, achterdochtig en soms zelfs paranoïde worden
Ik voel me onveilig, achterdochtig en soms zelfs paranoïde worden. Bijna iedereen in Enschede weet wie het hebben gedaan. De daders verkondigen dat namelijk vol trots aan iedereen die het wil horen. Alleen de politie kan er niets mee. Ik praat nu met een psycholoog, heb fijne mensen om me heen, maar ik merk dat ik het niet los kan laten. Overal waar ik naartoe ga, denk ik na of het veilig genoeg is. Ik check iedere dag of er voor of achter mijn banden weer schroeven zijn gezet en voel me gespannen. Misschien overdrijf ik, maar dat gevoel kan ik niet uitzetten.
Hadden ze de daders wel gepakt weet ik dat ze een minimale straf hadden gekregen, maar dan weet iedere idioot in Nederland die in staat is om deze daden te plegen wel dat je hiermee niet wegkomt. Als je in een bomvolle discotheek iemand in zijn gezicht kan steken en niet eens verhoord wordt, dan lukt het zeker als je iemand opwacht voor zijn voordeur.
Niet meer in beeld komen
Ondertussen hebben onze vrienden van YouTube besloten dat je echt naar ons programma moet zoeken om het nog te vinden. Dat kan ik gewoon in de statistieken van onze YouTube app zien. Samen met bovenstaande denk ik dan waarom zou ik hier nog mee doorgaan?
Het zou een enorm gemis zijn om te bezwijken voor angst en onderdrukking, maar misschien levert het ook wel iets op over een paar jaar. Ik weet het op dit moment allemaal even niet meer. Het is Hemelvaartsdag, ik ga fietsen en een borrel drinken.
