Erica Meiland wil stoppen met Chateau Meiland: ‘Verlang naar een gewone baan’

Erica Meiland wil stoppen met Chateau Meiland: ‘Verlang naar een gewone baan’

De Meilandjes gaan binnenkort zogenaamd ‘het gesprek aan’ over hun toekomst op televisie. Nog een seizoen van Chateau Meiland draaien over hun pension? Nee, dat is volgens Erica Meiland geen optie meer, vertelt ze aan weekblad Party. “Ik vind dat we een heel saai leven hebben. Dus er is geen reality meer mogelijk, want we doen alleen het ontbijt voor onze gasten en dan gaan we naar huis en rommel ik een beetje in de tuin en Martien doet een dutje ’s middags. Kortom, er valt niks te draaien.”

Blijkbaar is het leven van de Meilandjes nu zo weinig aan, dat zelfs de camera’s er niets meer van kunnen maken. De kans is groot dat de familie besluit ermee te stoppen. “Misschien kappen we er wel gewoon mee en gaan we wat anders doen”, vervolgt Erica. “We hebben weleens gezegd: zullen we een grote woonwinkel openen? Maar Montana wil niet meedoen en we willen geen concurrent van haar worden. Zo zitten we weleens te brainstormen over dingen, want je kan natuurlijk van alles doen.”

Erica wil in elk geval wel blijven werken, want God verhoede dat ze de hele dag thuis zou zitten. “Ik ben nu zestig en ik moet nog zeven jaar tot ik mijn AOW krijg. Ik vind het ook lekker om te werken. Ik moet er niet aan denken dat ik de hele dag thuis zou zijn.”

Erica Meiland vóór alle roem

Voordat Erica bekend werd, werkte ze bij een bouwbedrijf en daar had ze het, verrassend genoeg, ontzettend naar haar zin. “Gewoon lekker structuur, weet je wel”, legt ze uit. “Daar verlang ik ook vaak naar terug moet ik zeggen. Naar een leuke baan, collega’s en een eigen computer, kantoor en een lekker kopje koffie ’s morgens, gewoon de focus op je werk.” Een leven waar velen alleen maar van kunnen dromen, toch?

En dan Martien Meiland, die geniet van alle aandacht en roem, terwijl Erica daar zogenaamd niets mee heeft. “Ik ga het liefst anoniem door het leven. Ik ben het liefst gewoon in de tuin, waar ik mijn oortjes in heb, niemand mij ziet en ik gewoon een beetje dom onkruid aan het plukken ben en bomen snoei.” Ja, want wie wil er nou niet gewoon een beetje onkruid wieden in alle anonimiteit?