Jan Roos: Dik zijn is een keuze
Er werd nogal lacherig over gedaan en ook bij VI moesten de heren enorm gieren over dat Marco een volgezogen palingvel was geworden. Mij raakt het niet als iemand over mijn gewicht begint. Het is vrij simpel. Als ik er niks aan kon doen was dat vervelend. Iemand op zijn geaardheid of huidskleur aanvallen is nogal raar, want iemand kan er zelf weinig aan doen dat ie zo is geboren. Maar bij vetkleppen is dat natuurlijk iets heel anders. Dikke mensen hebben dat voor 99% aan zichzelf te wijten. Ze bewegen sowieso te weinig. Daarnaast vreten ze te veel en drinken ze ongezonde dranken. Als ik naar mezelf kijk eet ik liever een gehaktbal dan een sinaasappel en drink ik liever bier dan amandelmelk. Resultaat is een dikke pens/kop.
Jan Roos: “Dikke mensen hebben dat voor 99% aan zichzelf te wijten.”
Natuurlijk waren er weer allemaal snelgekwetsten die schande spraken van de fatshaming. Het zou om pure discriminatie gaan. Wat zou betekenen dat als je een grapje maakt over iemands paars geverfde haar dat ook discriminatie is. Of wanneer je iemand aanspreekt op zijn bijzonder lelijke auto. Ook discriminatie. Die overgevoeligheid is om te janken. Als dikke mensen daar last van hebben zouden ze beter voor zichzelf kunnen zorgen of (nu komt de grap) een dikkere huid krijgen. Het is je eigen schuld dat je er zo uitziet, dus niet piepen dan. En maak er vooral grappen over. Dat stimuleert wat van die volgevreten hokken om er iets aan te gaan doen.
Zo, stukje getikt. Genoeg gedaan. Tijd voor een copieuze lunch.
