Jan Roos: Het droevige bestaan van Jade Anna van Vliet
Jan Roos: Het droevige bestaan van Jade Anna van Vliet
Nogmaals: met wat? Het meisje, ze is nog maar 20, doet alsof ze een enorme carrière heeft. Dat ze CEO is van een enorm bedrijf waar ze minimaal 70 uur per week aanwezig moet zijn om de boel in goede banen te leiden. Punt is: ze heeft helemaal geen bedrijf. Ze heeft alleen zichzelf. En haar bezigheid op een dag is zichzelf filmen terwijl ze eigenlijk niks doet. Want een poedertje op je wangen smeren is nou niet echt een loopbaan. Of wandelen langs de kant van de weg om te ontspannen ook niet. Of vertellen wat je aan hebt. Of dat je naar een voetbalwedstrijd van je vriendje gaat kijken en dan een rode pet opdoet voor geluk. Dat kan je op zijn minst niets zinnigs noemen, maar het is geen dagbesteding. Ze moet ook al om 18 uur “unwinden” van haar “drukke dag”, waarin ze dus eigenlijk niets doet.
Jan Roos: “En haar bezigheid op een dag is zichzelf filmen, terwijl ze eigenlijk niks doet.”
Als je niets om handen hebt, ga je maar iets doen. Zo zoeken veel mensen na hun pensionering een hobby. Je moet denken aan golfen, vissen, zingen in een koor, een kookclub, vrijwilligerswerk bij de plaatselijke sportvereniging of handenarbeid. Alles om maar niet de hele dag televisie te moeten kijken. Als je zo’n bestaan hebt op je twintigste gaat er echt wel iets mis. Jade Anna is te jong voor zulke tijdvulling, daarom focust ze zichzelf op het enige dat ze heeft: zichzelf. En dus is er een nieuwe periode aangebroken in haar oninteressante bestaan: plastische chirurgie. Na het opspuiten van haar lippen heeft ze nu haar tetten laten vergroten. Het geeft weer content om over te praten tegen haar camera en ze kan weer weken doen alsof ze het er maar heel erg druk mee heeft. Allemaal om te maskeren dat haar lege leven niets is om jaloers op te zijn.
