Jan Roos: Joost Kleins liedje is een witte vlag
Jan Roos: Joost Kleins liedje is een witte vlag
Het is wel zo verschrikkelijk slecht dat het waarschijnlijk nog hoog gaat scoren ook. Hoe smakelozer, hoe kansrijker bij dit liedjesfestival. Alleen het is om je kapot te schamen. Nadat we een keer hadden gewonnen met dat janklied van Duncan Laurence zijn we de deugfuik weer ingezwommen. Het broccoli-lied over racisme en slavernij met alleen maar donkere mensen in een onverstaanbare taal. Het leek net of Congo meedeed. Toen S10, die nauwelijks kan zingen, maar wel aandacht kon vragen met mensen met mentale problemen. Na het horen van haar nummer nam het aantal mensen met psychische klachten ook flink toe.
Jan Roos: “Nadat we een keer hadden gewonnen met dat janklied van Duncan Laurence zijn we de deugfuik weer ingezwommen.”
Als klap op de vuurpijl kwam het bij de laatste keer zover dat we twee Nederland hatende grachtengordeldieren stuurden die geen toon konden houden. Alles wat er de laatste jaren misgaat in het land kon je in deze Mia en Dion terugvinden. Het was slap, slecht, kosmopolitisch, verwijfd, niet ambitieus, lui en laf. En nu dus Joost Klein. Ik weet niet eens wat ik moet zeggen, behalve dat het een beetje is wat het is. Ik zie zijn uitverkiezing en nummer als een witte vlag. We geven ons definitief over aan de nonsens. Aan het grote niks, gevuld met onzin. We bejubelen een continent dat op omvallen staat. Maar wat maakt het nog uit. Het is ieder voor zich tegenwoordig. Binnenkort is Frans Timmermans hier premier, dus wat mij betreft zinken we de boel af in de Noordzee.