Jan Roos: Journalistiek in Nederland is dood en begraven
Journalistiek in Nederland is dood en begraven. Het veel bejubelde programma Open Kaart is het perfecte voorbeeld van wat er mis is met de hedendaagse “journalistiek”. Namelijk alles. Robbert Rodenburg, alias de Glimworm, interviewt alleen maar mensen die hij kent en mag. Zo gaat dat ook op het Mediapark.
Kijk maar wie er aanschuiven in talkshows. Het zijn altijd dezelfde koppen met de juiste meningen. Bij politieke onderwerpen worden vrijwel alleen maar linkse partijen uitgenodigd. De rest hoeft geen uitnodiging te verwachten. En zo is het programma van Rodenburg ook groot geworden.
Journalistiek in Nederland is dood en begraven
Journalistiek in Nederland is dood en begraven. Er komen alleen maar zijn soort mensen aan het woord. Maar als dat al niet genoeg is om het label oninteressant eraan te hangen gaat hij nog iets verder. Zijn beste vrienden gaat hij bevragen. Het probleem daarvan is dat je natuurlijk werkelijk nergens kritisch kan zijn. Alleen dat hoeft ook helemaal niet.
Ondanks de naam van de show is helemaal niemand daar open. Het is namelijk gescript. Alle vragen zijn reeds doorgenomen. Zijn gasten weten wat er gevraagd gaat worden en kunnen hun hele riedeltje instuderen. Niet dat het nodig is, Robbert doet niet aan moeilijke vragen.
Jinek vloog me aan als een roofdier. Ze was verbaal agressief
Zo gaat het ook in Hilversum. Mensen mogen ronduit hun onzin verkondigen als de interviewers het met hen eens is. Het ondervragen met moeilijke vragen gebeurt pas wanneer er iemand tegenover ze zit waar ze het niet mee eens zijn. En dat gebeurt niet vaak.
Ik kan me nog goed herinneren hoe het ging toen ik een gooi deed naar zetels in de Tweede Kamer. Jinek vloog me aan als een roofdier. Ze was verbaal agressief. Ik werd ondervraagd over dingen die ik vijf jaar ervoor zou hebben gezegd in mijn radioshow. Het ging nooit over de plannen die ik met het land had. Ik moest stuk om oude uitspraken in een satirisch nachtprogramma op Radio 1. Het werd een beetje een ordinaire schreeuwpartij.
De volgende dag zat Jesse Klaver er. GroenLinks is een gevaar voor dit land. Het zijn communisten verpakt in een blaadje sla. Als zij het voor het zeggen krijgen gaat alles kapot wat ooit is opgebouwd. Kijk maar naar Amsterdam waar ze de baas zijn. Eva had geen enkele kritische noot te kraken met de extreemlinkse fractievoorzitter. En hij mocht zijn levensgevaarlijke plannen zonder één wanklank ventileren. Het verschil met de dag ervoor was ongekend.
Dat zal Robbert ook doen als ik tegenover hem zit, alleen hij zou me nooit durven uitnodigen
Zo ook de parlementaire “journalisten” in Den Haag. Ik stond er jaren tussen. Ministers mochten hun zegje doen zonder een vraag terug. Dat quotje werd dan uitgezonden op het NOS Journaal. Ze waren niets meer dan een doorgeefluik van de macht. Totdat ze Wilders iets moesten vragen. Dan doken ze erop als aasgieren. Dat zal Robbert ook doen als ik tegenover hem zit, alleen hij zou me nooit durven uitnodigen. Want het moet gewoon een inteeltclubje blijven. Net als in Hilversum en Den Haag.
