We zouden wat vaker een zakje hondenpoep naar mensen op een fatbike moeten gooien.

ik heb nog liever een stukje over de bloederige en met pus besmeurde doos van lies zhara dan dit gedoe over dre junior

✓ Fajah Lourens basht haar eigen vader
✓ Wilfred Genee wordt gebasht door Angela de Jong
✓ Bauers zijn klaar vanwege kritiek van de djoez-media
✓ Gordon kan penthouse niet verkopen wegens s p e r m a vlekken overal
✓ Roy Donders heeft trauma omdat hij vette nicht werd genoemd
✓ Leontine Borsato heeft ook andere vaardigheden die ze onbenut liet
✓ Breghje van Ali B. houdt zich verdacht stil
✓ Glennis Grace voor de bus gegooid door Fred van Leer
✓ Patricia Paay kiest verkeerde partij
✓ Patty Brard gaat klei-drollen verkopen in een winkeltje op Ibiza (leuk voor op tafel)
✓ Gordon is weer eens boos en verongelijkt
✓ Guus Meeuwis concert tijdelijk geëvacueerd door noodweer
✓ Wendy van Dijk faalt hopeloos bij SBS
Genoeg nieuws om over te schrijven dus waarom doe je het niet?
Roddelpraat komt met een artikeltje uit de komkommertijd van 2021
Hahaha…

Waarom Roddelpraat dat niet schrijft? Omdat ze alleen Juicechannel, RealityFBI en vooral Mediacourant overschrijven en dan wel zo dat zoveel mogelijk goed in zoekmachines (Google dus) komen.

Potverdorie krukjes en touw in de aanbieding bij de Karwei.

De donateurs laten het massaal afweten
En dat is niet raar

André Hazes: ’Wij hebben thuis dingen gezien die je als kind niet zou mogen zien’
.
Hij had niet gedacht dat het nog goed zou komen met zijn vriendin Monique en zoontje. Maar André Hazes (30) wist het tij te keren en viert morgen Vaderdag met zijn gezin. Nu alleen nog dat grote applaus weer terugkrijgen.
‘Er is maar één persoon op aarde die ik gelukkig moet maken en dat is mijn zoon.’
Met zijn armen in de lucht als uitbundige begroeting staat André achter in het eetcafé waar we hebben afgesproken. Je ziet duidelijk dat het goed met hem gaat. Veel beter dan enkele jaren geleden, toen hij zich twee jaar lang uit de schijnwerpers terugtrok om te werken aan zijn verslavingen.
„Ik voel me goed,” zegt hij stralend. „De laatste anderhalf jaar vond ik wel spannend, hoor. Was het wel goed om er helemaal uit te gaan? Want eerst ging alles stroef: muziek, verkopen, het werkte even niet. Maar als ik kijk hoe ik nu in het leven sta, hoe positief ik ben en hoe goed mijn privéleven gaat, kan ik oprecht zeggen dat ik een juiste keuze heb gemaakt.”
De bekende ondeugende lach verschijnt: „Ik moest er even wat gedoe voor meemaken, maar het loont wél!”
Hoe diep ben je gegaan?
„Het enige wat ik in die tijd niet had, waren financiële problemen. Maar verder… Mijn hele gezin viel uit elkaar. Als ik mijn zoontje kwam ophalen, keek hij me aan van: wie is deze vreemdeling? Tussen Monique en mij was het natuurlijk vreselijk en mijn werk ging ook slecht. Ik zag alles uit mijn vingers glippen. Maar hoewel ik nog wel wat werk heb te verzetten, ben ik er persoonlijk weer, en dat is lekker.”
.
Morgen is het Vaderdag. Wat is jouw eerste herinnering daaraan?
.
.
„Ik weet niet of we daar thuis veel aan deden. Ik zie me nog wel op school zo’n steen beschilderen met ’Je bent een kei van een vader’ erop. Maar niet dat we een ontbijtje maakten en mijn vader een glas melk met ons dronk of zo. Dan was het hooguit in de middag eten, zodat hij er een biertje bij kon drinken.”
.
Wat komt er boven als je terugdenkt aan je vader?
.
„Als ik diep ga graven, worden de herinneringen minder leuk. Maar zeker nu ik zelf vader ben, probeer ik dat te filteren en alleen te denken aan de leuke dingen uit mijn jeugd. Zoals de vakanties in Amerika; als ik daar loop, voel ik me weer dat gelukkige kind.
Maar verder was het bij ons thuis rommelig. Een onveilige situatie, denk ik. Wij hebben dingen gezien die je als kind niet zou mogen zien. Tussen mijn ouders was het heftig. Niet zozeer tegen ons, maar mijn vader was wel van de oude stempel: als we vervelend waren, kregen we een dreun.”
.
Zijn er dingen die je mist aan hem?
.
„Een paar jaar geleden was ik ervan overtuigd dat ik zijn beste vriend had kunnen worden, omdat ik dezelfde levensstijl had. Ik hield van in de kroeg zitten, slap ouwenelen en droge humor. Dat had hij ook, dus ik wist zeker dat ik met hem zou klikken. Of we ook serieuze gesprekken hadden kunnen hebben, weet ik oprecht niet.
Nu ik nuchter ben, had ik hem dolgraag willen helpen. In zijn generatie was praten over je verslaving taboe, laat staan hulp zoeken. Maar als zoon had ik hem kunnen laten zien hoe goed het afkicken voor mij heeft uitgepakt. Had ik nu een zangcarrière gehad als hij nog had geleefd? Dat denk ik niet. Ik heb deze kans gekregen omdat hij er niet meer is. Dat is, hoewel dubbel, het grootste cadeau dat hij me heeft gegeven.”
.
Hoe vier je tegenwoordig Vaderdag?
.
„Dré maakt op school altijd iets voor me, maar weet je wat me opvalt? Dat ze voor de moeders altijd iets leukers maken dan voor de vaders, haha! Volgens mij krijg ik altijd zo’n tekening met een handafdruk. Onderling zorgen Moon en ik nog voor een cadeautje, maar we doen ook weer niet te gek. Ze maken wel een ontbijtje, en ik ben benieuwd wat Dré deze keer knutselt.”
.
Wat voor vader probeer jij te zijn?
.
„Ik ben best streng, maar tegelijk wil ik zijn beste vriend zijn. Moon kan hem soms zat zijn als hij loopt te muiten, dan kan ik nog steeds om hem lachen. Maar er moet ook respect zijn. Ik weet nog dat als ik me vroeger liep uit te sloven voor andere mensen, mijn ouders me te k@kken zetten. Dat was het ergste gevoel dat er was, dus doe ik dat niet bij mijn zoon. Ik neem hem dan liever even mee naar een andere ruimte om te praten.
Ik vind mezelf een goede en leuke vader, dat durf ik wel zeggen. Dré vindt het ook. Laatst zei hij: ’Het ene moment ben jij een clown, maar het andere weer heel anders, dan ben je streng.’ Ja, zei ik, maar dát is papa zijn. Hij moet weten dat ik z’n vader ben, maar zijn vriendjes moeten mee willen, omdat ze denken: die vader is knettergek!”
.
Je krijgt als ouder wel kritiek: eerst omdat jullie Dré buiten de vakantie van school haalden, laatst nog omdat hij op zijn 7e nog in een buggy zat. Raakt dat je?
.
„Nee joh. Toen ik drie jaar geleden een potje maakte van mijn leven, raakte het me wat mensen over me zeiden, maar nu lach ik erom. Dat van die buggy… mensen hebben geen idee: we waren op vakantie ergens waar je wel 25 kilometer loopt, te ver voor die kleine pootjes. Sowieso krijg ik een miljard keer per dag reacties van ’ik vind dat lelijk’ en ’dat doe je stom’.
Als ik een filmpje post van hoe ik hondenvoer klaarmaak, krijg ik duizenden berichtjes dat ik dat ei beter anders kan pellen. Dan lig ik dubbel! Ik lees álles, wil niks missen. Heb je dat meegekregen laatst, dat een fan me ontvolgde omdat ze mijn haar lelijk vond? Ze kon het niet meer aanzien, schreef ze. Dat is toch goud?”
Hoe vaak zie je je zoon? Want je woont niet bij hem en Monique…
„Nee, ik ben er standaard twee dagen in de week en vaak nog een dag in het weekend. Verder woon ik waar ik opgroeide en nu nooit meer weg wil. Het rare is: ik heb hier best een nare jeugd gehad, maar het voelt gewoon als thuis.
Ik ken veel mensen en als ik een broodje ga halen en mijn pinpas ben vergeten, mag ik de dag erna betalen. Ik vind het fijn om bij Moon en Dré te zijn, maar de dagen dat we los van elkaar zijn, zijn ook lekker. Dan kan ik ongegeneerd met m’n benen omhoog tv kijken en mijn blikje laten staan als ik wil. Hoef ik met niemand rekening te houden, behalve met mijn hond.”
Heb je in die dagen dan ook ‘vrij’ van je relatie?
„Nee, we zijn wél echt samen. We hebben een latrelatie. Ik hoef niks met een andere vrouw en zij niet met een andere man. Of Moon me daarin vertrouwt? Dat denk ik wel. Al zit de pijn er waarschijnlijk nog. Die heb ik haar zelf aangedaan, dus ik heb daar ook voor moeten boeten.
Of dat vertrouwen helemaal herstelt, weet ik eerlijk gezegd niet. Maar dat ze me drie weken in mijn eentje naar Las Vegas liet gaan, zegt veel. Het scheelt natuurlijk dat ik nu elke beslissing neem met mijn volle verstand. Er ging bij mij, en ons, veel fout omdat ik geen grens meer had met drank op. Maar nu heb ik al bijna drie jaar geen druppel meer gedronken.”
.
Je hebt het over je onveilige, nare jeugd. Toen je zus Roxeanne het daarover had tijdens Beste Zangers, ging je er publiekelijk tegenin. Hoezo?
.
„Nou, waar ik op reageerde was één stukje, waarin zij zei dat we bij nudisten werden gebracht. Dat kon ik me niet herinneren, maar we werden regelmatig uit elkaar gehaald en naar verschillende logeeradressen gebracht. Daar ben ik de fout in gegaan; ik had het met haar moeten bespreken voordat ik reageerde. Vooral omdat ik in die tijd geen problemen had met Rox.”
.
Hoe is jullie verstandhouding nu?
.
„Goed! Ik was gisteren nog bij haar. Het is heel leuk, we spreken elkaar vaak. Het is gelukkig weer helemaal goed gekomen tussen ons. We hebben wel rustig aan gedaan en nog steeds. De eerste keer dat ik haar weer zag, was ik zó nerveus, alsof ik een date had.
Maar ik vind haar zo leuk in de omgang. Rox is eigenlijk net als ik, alleen ben ik een stuk extraverter. Ik zeg gewoon alles en moet daarna op de blaren zitten, haha.”
.
En hoe is het contact met je moeder?
.
„Dat is er niet. Weet je wat het is, ik wil positiviteit in mijn leven. Iedereen die daarin mee kan, graag. Je bent van harte welkom en we maken er iets moois van. Maar als je dat niet kan, moet je echt afscheid nemen, wie je ook bent.
Ik heb genoeg shit gehad en ik laat me niet meer van mijn pad af brengen. Dat kan voor anderen misschien pijnlijk zijn, maar je hebt maar één leven. Er is maar één persoon op aarde die ik gelukkig moet maken, dat is mijn zoon. En dat kan ik alleen als ik zelf gelukkig ben.”
.
Heb je in die twee jaar dat je eruit was nooit gedacht: ik ga iets anders doen?
.
„Ja, tuurlijk. Mijn droom is een eigen sportschool, dat wil ik ooit doen. Ik train vlakbij, bij een vriend van me, en vanochtend stond ik daar veertig minuten achter de bar mensen gedag te zeggen, dat vind ik te gek. Ik heb ook weleens gedacht aan een eigen horecazaak, maar dat lijkt me niet zo slim, tussen de drank.
Toen het fout ging, was ik ervan overtuigd dat ik niet meer op het podium zou staan. Mijn stem was kapot en ik dacht echt dat ik daarvoor de drank nodig had. Totdat ik in de Elvis-film de scène zag waarin hij een show krijgt in Las Vegas, die hij zelf mag bepalen en gaat repeteren met de band. Pas toen voelde ik weer: f#ck, ik wil dat ook! Ik ben iedereen gaan bellen: ’Jongens, we beginnen weer!’”
Maar vervolgens verkochten de kaarten voor je show in Ahoy vorig jaar niet best…
„Dat ik Ahoy niet vol krijg, is alleen voor de buitenwereld een ding, niet voor mijn ego. Ik ben realistisch: 80% van mijn publiek is vrouw. En ik ben respectloos omgegaan met de moeder van mijn kind. Ik ben verliefd geworden op een ander, een paar keer zelfs, en heb mijn gunfactor naar de ratsmodee geholpen. Dan is het niet gek dat je die zaal niet vol krijgt, maar daar heb ik niet wakker van gelegen.”
.
Eerlijk niet?
„Nee, ik zweer het. Weet je, mijn grootste angst was altijd dat ik publiekelijk voor paal zou staan. Dat heb ik twee jaar lang meegemaakt, dus het ergste is al gebeurd. Ahoy niet vol krijgen, muziek die niet aanslaat… jammer, maar we beginnen gewoon opnieuw.
Ik blijf erin geloven en doen wat ik doe. Niet voor het succes, maar omdat ik het wil. Dit najaar doe ik een clubtour, langs kleinere zalen. Daar zie ik echt naar uit. Lekker dicht bij het publiek: met ze praten, lachen, ik kan niet wachten.”
.
Je werd dit jaar dertig. Ben je waar je wilde zijn?
.
„Nee, qua werk moet ik veel weer opbouwen. Applaus is belangrijk voor me, dus mijn doel is om daar weer terug te komen en daar wil ik alles voor doen. Maar ik moet ook eens leren terugkijken naar wat ik al heb meegemaakt.
Als man en vader ben ik wél wat ik altijd had gehoopt. Vooral op het laatste vlak dacht ik dat ik alles had verpest. Dat we pas als Dré een jaar of 16 was samen een biertje zouden drinken en ik hem dan alles zou uitleggen: dat papa niet zichzelf was vanwege de alcohol. In plaats daarvan heb ik nu weer die rol in zijn leven, en daar ben ik dankbaar voor.”
Ga je Monique nog eens ten huwelijk vragen, waar iedereen op wacht?
„Zeker! Maar nog even niet. Ik ben pas weer een halfjaartje bezig met optreden en wil dat eerst zeker nog een jaar doen, zodat ik zeker weet dat het goed blijft gaan. Ik kan wel zeggen dat ik nooit meer wil drinken en dat makkelijk ga volhouden, maar mijn valkuil was altijd de shows en de gezelligheid daarna.
Ik wil Moon geen pijn meer doen. De klap is té erg als ik haar nu vraag en toch weer een terugval krijg naar mijn oude leven. Maar als ik eenmaal weet dat ik het niet meer verkleaut, gráág.”

Alweer?

Geweldig artikel.
Daar kan Roddelpraat weer een paar maanden op teren, zoveel feitjes over Andre en zijn gezinnetje.
Kan niet wachten: Elke dag een beetje Hazes

Kermisvolk.