André Hazes wilde horecazaak openen: ‘Tussen de drank’

“Ik train vlakbij, bij een vriend van me, en vanochtend stond ik daar veertig minuten achter de bar mensen gedag te zeggen, dat vind ik te gek”, aldus André Hazes. “Ik heb ook weleens gedacht aan een eigen horecazaak, maar dat lijkt me niet zo slim, tussen de drank.”

De dertigjarige André Hazes laat weten dat toen het door zijn verslavingen slecht met hem ging, hij niet meer op een podium kon staan. “Mijn stem was kapot en ik dacht echt dat ik daarvoor de drank nodig had. Totdat ik in de Elvis-film de scène zag waarin hij een show krijgt in Las Vegas, die hij zelf mag bepalen en gaat repeteren met de band. Pas toen voelde ik weer: f*ck, ik wil dat ook! Ik ben iedereen gaan bellen: ‘Jongens, we beginnen weer!'”

Toch slaagde André Hazes er niet in om Ahoy Rotterdam vol te krijgen. “Dat is alleen een ding voor de buitenwereld”, zegt de man daarover. “Niet voor mijn ego. Ik ben realistisch: tachtig procent van mijn publiek is vrouw. En ik ben respectloos omgegaan met de moeder van mijn kind. Ik ben verliefd geworden op een ander, een paar keer zelfs, en heb mijn gunfactor naar de kl*te geholpen. Dan is het niet gek dat je die zaal niet vol krijgt, maar daar heb ik niet wakker van gelegen.”

André Hazes: ‘Zo’n persoon werd ik dus van de drank’

Eerder leerde André Hazes ons al meer over zijn drankverslaving. Zodra meneer zijn eerste biertje of wodka nam, wisten de mensen om hem heen al hoe laat het was. “Óf het werk werd afgezegd, óf er kwam ruzie thuis óf andere ellende. Zonder uitzondering. Ik was de eerste uren oprecht de leukste persoon op aarde, maar daarna sloeg het om en werd het dramatisch”, zei hij in gesprek met LINDA.

“Een goed voorbeeld is het moment dat de moeder van Monique 65 werd en wilde gaan wintersporten met de hele familie”, vervolgde André Hazes. “Maar omdat ik tijdens Holland Zingt Hazes zou optreden, wilde ik dat niet vanwege het risico iets te breken. Dus gingen we speciaal voor mij naar Tenerife. Tijdens onze eerste avond werd ik meteen heel dronken in een karaokebarretje, waar ik ook ben gaan zingen. Op een gegeven moment stond Monique te gebaren dat ik ermee moest stoppen, maar ik weigerde, omdat ik altijd door moest totdat ik omviel.”

Vervolgens kreeg het stel ruzie op straat. “Van wat er daarna is gebeurd, weet ik niets meer – tot het moment dat ik wakker werd: huilend, in de armen van mijn schoonmoeder, met een bungelende hand. Ik keek om me heen: de hele hotelkamer was verbouwd en Monique stond te huilen op de gang. Zo’n persoon werd ik dus van de drank; iemand die alles kapotmaakte en dan een black-out kreeg.”