Beau van Erven Dorens: ‘Mannen kunnen zo goed jammeren… Oh, wat zijn ze zielig’

‘Ben ziek’, schrijft Beau van Erven Dorens. ‘Lig in bed. Verfrommeld. Lusteloos.’ Het lijkt erop dat zijn vrouw op hem zit. ‘Ik heb het koud en er zit een olifant op me. Die drukt me in het matras. Elke keer als ik overeind kom, zak ik terug en val ik weer kwijlend in slaap. Dan gaat de wekker. Het is zeven uur. ‘Blijf maar lekker liggen,’ zegt ze en hopt monter uit bed. Alsof er iets anders op zit. Ik ben een wrak.’

Toen de vrouw van Beau van Erven Dorens thuiskwam heeft ze thee gezet en geduldig zijn klaagzang aangehoord. ‘Mannen kunnen zo goed jammeren. Oh, wat zijn ze zielig. Zij hebben niet zomaar hoofdpijn, maar ondraaglijke hoofdpijn. Zij hebben niet zomaar griep, maar de moeder van alle griepen. Bij 39 graden koorts moet nog net niet de ambulance worden gebeld. Intussen laat zij bij de tandarts zonder verdoving een gaatje vullen, omdat ze geen zin heeft om de hele dag een lam gezicht te hebben. Vrouwen zijn zoveel sterker dan mannen.’

Beau van Erven Dorens: ‘En vind je het gek? Je bent een aap’

Vorige week leek het er al op dat Beau van Erven Dorens in de war was. De man zat in de vroege ochtend op zijn balkon naar buiten te kijken. ‘Dit is het, Beau, eikel. De natuur’, schreef hij. ‘Adem in, adem uit. Voel je het? Hoe je longen zich vullen met frisse lucht? Hoe het opeens rustig wordt in je hoofd? De natuur, daar hoor je thuis. En vind je het gek? Je bent een aap. Je hoort aan een tak te slingeren en je kinderen te vlooien. Mafkees. Met je huis en je auto en je winkelstraat en je com-pu-ter. Zit je lekker op je in-ter-net? Alles lezen over Euro-pa-pa? Koekwaus.’

‘Je bent een aap’, vervolgde Beau van Erven Dorens. ‘Een aangeklede aap. Je bent een matig slim dier op een hele kleine erwt in een gigantisch en onbevattelijk universum. Maak je niet druk, ga lekker op je rug in het gras liggen en kijk naar de blauwe lucht en de kronen van de bomen en ontdek en bewonder hoe alle takken en blaadjes van de bomen elkaar nét niet raken.’