“Dat heel Nederland mij kapotmaken was…” die zin uit de waffel van Wahib is een samenvatting van het interview dat hij gisteren had op Op1. Hij is het grootste slachtoffer. Hij is zielig. Hij kan er niks aan doen. Hij heeft verdriet. Hij moest huilen. Hij durfde niet naar buiten. Hij liet zijn moeder ook huilen. Hij maakte alleen een grapje. Hij kreeg een klap in zijn gezicht. Hij maakte een klein foutje.

En dat dan allemaal in beroerd Nederlands. Waarom praat iemand zo belachelijk slecht de taal van het land waar hij is geboren? Dat is naast alle andere afwijkingen van Bilal er ook eentje. Doe eens normaal. Maar goed, hij werd ondervraagd door Giovanca en Thijs van der Brink en die deden meer alsof ze zijn psychologen waren dan journalisten die wilden doorvragen. Dit is allemaal onderdeel van de rehabilitatie die al eerder is aangekondigd. Geef die jongen toch een tweede kans is de oproep. En nu wil hij een boek uitbrengen wat hij heeft meegemaakt. Hoe verzin je het.