Dat moest er even uit. Wat een zeur. Fridget zoekt de hele tijd aandacht als gedumpte minnares van Dreetje. Die is lekker naar Ibiza met zijn nieuwe roomsoes, terwijl Maasland op internet opzoek naar een nieuwe liefde is. Nou mevrouwtje had een leuke Duitser ontmoet, maar die is alweer weg. Hij deed niet precies wat zij wilde. Ik denk dat die mof blij mag zijn dat ze hem nu al bij het grofhuisvuil heeft geplaatst, want veel killer dan Bridget wordt het niet.

Ze hadden elkaar alleen nog maar gebeld, van een fysieke afsprak kwam het nog wegens corona niet. Wat overigens raar is, want als de natuur roept houdt niets ons tegen, als je begrijpt wat ik bedoel. Maasland had volgens haarzelf iets leuks verzonnen: “En dus dacht ik: laat ik wat leuks verzinnen. Ik had hem gestuurd: ’Joh, als je mij jouw favoriete gerecht geeft, dan haal ik de ingrediënten in huis en dan gaan we samen, op Facetime, koken en opeten. Als soort van date.” Mijn hemel, wat een verdrietig plan. Ik snap heel goed dat Günther afhaakte. Wat hij dus ook deed.

„Weet je wat ik terugkreeg – in het Engels, want mijn Duits is helemaal ruk: ’Eigenlijk ben ik altijd een audioboek aan het luisteren tijdens het eten.’ Serieus, het is een leuke man, heeft leuke hobby’s, doet leuke dingen, leuk werk, mijn leeftijd. Echt, alles was hartstikke leuk. Maar als ik met een leuke geste kom, een romantische date op afstand, dan zeg je toch niet: ’dan ben ik altijd naar mijn audioboek aan het luisteren’? Ik ben er helemaal klaar mee.”

Wat een zeur.