Claudia de Breij: ‘Op een podium kan ik leuk praten, maar privé sla ik direct dicht als het menens is’

‘Vandaag tien jaar geleden vroeg ik of ze met me wilde trouwen’, aldus Claudia de Breij on the gram. ‘In Rome. Met een hele slechte speech, of eigenlijk geen speech, want op een podium kan ik leuk praten maar privé sla ik direct dicht als het menens is. En niet in een bootje op de vijver van de Villa Borghese, zoals ik had bedacht. Ik zou roeien, het zou een impressionistisch schilderij zijn.’ 

Helaas voor Claudia de Breij regende het buiten. ‘We zaten op het terras, en toen ze me voor de zoveelste keer plaagde over het onderwerp ‘huwelijk’ haalde ik de ring uit de binnenzak van het zwarte leren jasje waar het veel te warm voor was, maar dat ik al dagen aan had. Ze vroeg elke dag: Waarom doe je nu weer dat jasje aan? Het is 28 graden! Maar ik moest de ring ergens in kwijt, voor het geval we ineens in een impressionistisch schilderij bleken te staan en ik mijn speech paraat had.’

Claudia de Breij: ‘Nou kun je het krijgen ook’

‘Terras, regen, parasol, zoveelste grap over Het Huwelijk en toen mijn abominabele aanzoek: ‘Nou kun je het krijgen ook.’’, vervolgt Claudia de Breij. ‘Doosje open. Ring. Tranen.’ Ineens kwamen obers champagne brengen met zalm. Misschien, zo schrijft ze, waren er ook violen. ‘En hakkelend alsnog de hele speech, nadat ze haar zus had gebeld om het te vertellen. Tien jaar later, het tegenovergestelde van spijt. Leven is kort. Ik wil het elke dag met haar.’