
Aannemelijk is dat jarenlang experimenteren met medicatie in mijn puberteit bepaalde dingen in mijn hoofd hebben beschadigd, ik heb me er ondertussen bij neergelegd. Maar ik wil deze rit niet meer uitzitten. Ik schaam me naar mensen die graag willen leven, ernstig ziek zijn en die deze optie niet (meer) hebben. Maar, ik voel me niet verplicht om te leven. Wel voel ik mij verantwoordelijk om anderen niet zomaar alleen achter te laten. Ik ga nog enkele jaren mee om alles en iedereen dat me lief is goed achter te laten. Daarna neem ik de regie over mijn eigen leven. In een emotionele RoddelPraat uitzending heb ik dit samen met Jan Roos zo goed mogelijk proberen uit te leggen.
Laten we het tot die tijd niet te zwaar maken: Ik wil er het beste van maken en behoud graag de humor, zelfspot en kritische mening. Medelijden of hulp ben ik niet naar op zoek, leuke dingen, liefde of een borrel wel.