“Als Gordon de noodzaak voelt om in een of andere coke-roes allerlei lelijks over mij te zeggen, denk ik echt: who cares?” Dat zegt Angela de Jong, een mevrouw die boze stukjes schrijft over de televisie in het AD (krant). Nu weten we ook wel dat onze bipolaire snuifdoos nog steeds aan het punten is, maar wel leuk als iemand van haar statuur (en leeftijd) dat ook meldt. Al helemaal omdat De Jong dit in ouwe mutsenblad De Libelle doet.
Goor en Angela hebben al een tijdje ruzie. Mevrouwtje had het in haar hoofd gehaald commentaar te hebben op optredens van die vervelende dikzak. Dus schreef hij weer eens een doorgesnoven schreeuwpartij op Insta. Hij wenste haar al een flinke beurt van Akwasi en corona toe. Angela is matig onder de indruk. “Kennelijk ben ik belangrijk genoeg voor Gordon om zo’n tirade af te steken. In het begin kon ik er wel een paar dagen van onder de indruk zijn, maar dit komt nu al ruim drie jaar in golfbewegingen. Is het niet Gordon, dan is het wel iemand anders die dat soort dingen over me roept. Het went.”
Gordon
Angela heeft al heel wat naar haar zure hoofd gekregen van Goor. Zo schreef hij ook al: “Nee Angela, wat jij nodig hebt is een stukje zelfreflectie zoals ik die had in de kliniek, een bijscholing van respect voor mensen die hun uiterste best doen en tevens leren om van jezelf te houden en niet langer die boze mevrouw te zijn met dat ongelukkige opgeblazen gezicht en een hele nare krakende stem.” Enfin. De vijand van mijn vijand is mijn vriend. Dus hup Angela!