Het is een beetje alsof San Marino schreeuwt dat het na 30 jaar voetballen recht heeft op de beker bij het EK. Gordon vindt het belachelijk dat ie nog nooit genomineerd is geweest voor de Edison, de prestigieuze Nederlandse muziekprijs, die sinds 1960 worden uitgereikt. Als een klein kind dat geen drop van zijn moeder mag ligt de dikke aandachtsjunk in het gangpad van de supermarkt op de grond te krijsen.

“Wederom wil ik de de Edison commissie bedanken! Want 30 jaar iemand negeren is ook een Edison waard!!! Wellicht ben ik aan hun aandacht ontsnapt afgelopen 30 jaar hahhahahhahahh.” De BCJ heeft blijkbaar niet in de gaten dat je een prijs wint omdat je ergens heel goed in bent, in plaats van dat je iets al heel lang probeert. Hij gaat door: “Weet je nu ben ik 52 en heb alle successen bereikt zonder die erkenning uit die hoek maar het is wel een aanfluiting dat in 30 jaar carrière er niet eens een nominatie is geweest!!”

Successen

We hebben nog even alle successen van Gordon naast elkaar gezet. Hij had in 1992 de hit ‘Kon ik maar even bij je zijn’ en werd met de Toppers zeventiende in de halve finale met zijn nummer ‘Shine’. Dat kan je inderdaad een aardig oeuvre noemen. Niet getreurd, Gordon heeft een oplossing voor zijn teleurstelling. “Maar wat een lachwekkende farce deze hele Edison! Misschien vinden mensen me weer zeiken of klagen, jammer. Maar als je zo lang meeloopt in de muziekindustrie is dit gewoon absurd! Dit jaar geef ik mezelf een Edison!!!” Zo zie je maar kinderen, don’t do drugs.