Jaimie Vaes is dankbaar voor de uitlekkende beelden

In een podcast voor het meiden magazine van Linda genaamd Hartzeer spreekt Jaimie Vaes nu openlijk over het huiselijk geweld wat ze met de dwergrapper meemaakte. Ze is dankbaar voor de uitlekkende beelden.

Autodeur

Lil Kleine, de dwergrapper én vader van haar zoontje, had Jaimie met haar hoofd tussen de autodeur geknald. Gelukkig voor haar heeft iemand dat op beeld weten vast te leggen en is dat filmpje ook de wereld in ‘gelekt’. Daar is ze nu onwijs blij mee, omdat alles vanaf dat moment in sneltreinvaart ging. Niet alleen de media, maar ook de politie kwam erbij kijken.

Ze vertelt openhartig: “De relatie begon heel mooi. Het was een sprookje. Alles kan en alles mag en iemand zet je op een voetstuk.” Maar dat sprookje duurde (helaas, maar voorspelbaar) niet langer dan een jaar. Het begon volgens Jaimie niet meteen extreem, maar de emotionele en fysieke mishandelingen kwamen wel steeds vaker voor.

Emotionele mishandeling

Waarom ging ze dan niet weg? “Er is angst voor het onbekende, om de relatie te verbreken. Ook voor het verdriet misschien. Als je me verteld had dat ik me zo snel weer lekker zou voelen, dan had ik eerder doorgepakt. Maar ik was zo verwijderd van mezelf dat ik het zelf niet meer zag”, aldus Jaimie. Dan komt de emotionele mishandeling om de hoek zetten: “Dat klinkt misschien gek. Maar een fysieke geweldpleging is een momentopname. De psyche daarentegen, wat het met je doet… Mijn systeem kon niet begrijpen wat eigenlijk echt was, zijn slechte kant of die lieve kant. Dat hield me de hele dag bezig. Ik was echt in de war.”

Realisatiemoment

Pas toen ze ‘slachtoffer’ genoemd werd door anderen die de beelden dan de autodeur hadden gezien, begon ze zich te realiseren dat er iets niet klopte. “Ik dacht: zo word ik niet oud. Dan heb ik het niet over een fatale afloop, maar voor mezelf: zo wil ik niet zijn. Ik wil een goede moeder zijn. Hiervoor was ik week in, week uit aan het huilen. Ik moest uit die relatie.”

Zelf vindt Jaimie dat ze haar leven weer helemaal op de rit heeft. Al hanteren wij toch een andere definitie van ‘het leven op de rit hebben’, maar goed, als zij denkt dat snuiven bij het ontbijt hoort, prima. Ze sluit af met: “Ik vind het nog steeds heel gek dat als ik terugkijk naar de afgelopen maanden wat voor transitie je als mens kunt maken. Er gaan zoveel emoties door je heen. De ene keer gaat het wat beter dan de andere dag.”