Jan Roos: De armoede van Gordon

Mijn vader zat in de horeca en ik heb altijd gezegd dat ik dat nooit zou doen. Maar toen de nood aan de man was wilde ik toch maar gaan solliciteren op een vacature van een plaatselijk café. Mijn kinderen moesten eten en ik had het vermoeden dat in de media geen hond meer op me zat te wachten. Na een jaar op de bank zitten in de hoop een telefoontje te krijgen was ik dat punt wel voorbij. Ik heb uiteindelijk die baan niet gekregen, want ik heb me nooit gemeld. Ik had op het laatst voorkomen dat ik iets moest gaan doen wat ik eigenlijk niet wilde. Hetzelfde geldt nu voor Gordon.

Jan roos: “Na een jaar op de bank zitten in de hoop een telefoontje te krijgen was ik dat punt wel voorbij.”

In een kostelijk interview met Beau, waar ik gisteren reeds over schreef, wist hij naast zijn gebruikelijk slachtoffergepiep ook nog te vertellen dat ie best nog weleens een keer Geer & Goor zou willen maken. Ja, dat snapt de hond van de buren ook wel. Dat programma was een enorm succes. Gordon was een ster en werd aan alle kanten gevraagd voor optredens. Nadien is alles bergafwaarts gegaan en werd hij steeds verder uitgekotst. Dat hij graag een rentree maakt met zijn grootste succes is begrijpelijk. Even begrijpelijk dat Gerard Joling helemaal geen trek heeft om zich daarvoor te laten gebruiken. Geer gaat prima, die heeft die bipolaire droeftoeter helemaal niet nodig. Maar Goor moet wat, die zit namelijk diep in de armoe. Niet alleen qua carrière, maar straks ook financieel. Want het gaat er met bakken uit en er komt geen ruk meer binnen.