Jan Roos: De nepobaby is vaak een zielig figuur

Dat heeft er alles mee te maken dat die beroemde ouder het vaak zelf heeft moeten doen. Die heeft dus talent en in ieder geval doorzettingsvermogen. Bij het kind vliegt de gebraden kip zo de bek in. Die heeft alleen maar op aarde te komen en krijgt de kansen opgediend. Je ziet dat het weinig serieuze artiesten voorbrengt. De enige die je kan noemen in ons land is de dochter van Linda de Mol, die Noa Vahle. Zij doet het best aardig, maar meer dan dat ook niet. Als ze niet uit Linda was gekropen had ze de functie niet gehad. Want zoveel stelt het ook allemaal niet voor, alleen is het nog wel te pruimen.

Jan Roos: “Als ze niet uit Linda was gekropen had ze de functie niet gehad.”

Je hebt natuurlijk sloten vol met prut. Denk alleen maar aan de kindjes van allerlei zangers. De Roelvinkjes, de Frogertjes, het Borsatootje en de Hazesjes. Het is stuk voor stuk bijzonder weinig tot niks. Onder aan die lijst bungelt een nog groter hoopje ellende en dat is de zoon van Wendy van Dijk en Xander de Buisonjé. Deze Sem is zanger/rapper, maar kan er echt geen hout van. Ondanks zijn Gooise opvoeding praat ie als een Marokkaan uit Kanaleneiland en doet ie heel erg street. Zijn teksten zijn dan ook op het niveau ‘ik loop op straat, je weet wel hoe dat gaat’. Niet alleen zijn gebrek aan talent is zo schrijnend aan dit figuur, maar vooral zijn schijngevecht tegen zijn nepobaby bestaan. Iedere keer roept ie dat ie het vervelend vindt dat zijn ouders beroemd zijn en dat het hem juist afremt. En als ie even de kans krijgt gaat ie met ze op de foto, zingt ie een liedje van zijn vader of doet een duo-interview. Het is een beetje zielig. Op eigen beentjes willen staan, maar niet kunnen.