Jan Roos: Gordon is terug

Gordon is alles wat er mis is met dit land. Hij is zwak, dom, leeg, plat, inspiratieloos, onwetend en ziet zichzelf continu als slachtoffer. Alleen heeft ie niet in de gaten dat hij daar dan zelf de dader van is. Hoe komen we toch aan deze ordinaire marktkoopman, maar de vraag is beter gesteld hoe we eraf komen. Even dacht ik dat we van het geval waren verlost. Hij vertrok naar Dubai. Nederland was te klein voor hem geworden en wij waardeerden hem niet genoeg. Hij zou nooit meer terugkomen. Het was alsof de vervelende buurman uit eigenbeweging ging verhuizen. Alsof de ziekte zichzelf had genezen. We waren eindelijk van die narcistische galbak af. Nooit meer die herhalende jankverhalen over zijn ziektes, liefdesleven, kinderwens, verzonnen overvallen, die k*thondjes, de koffiezaken en ander totaal oninteressante dingen uit zijn zielige bestaan. Maar nu is ie weer terug.

Jan Roos: “Hoe komen we toch aan deze ordinaire marktkoopman, maar de vraag is beter gesteld hoe we eraf komen.”

In Dubai was hij niks meer dan een dikke uitgezakte nicht uit Holland. Een paar toeristen en wat Nederlandse criminelen die daar huizen herkende hem nog, maar dat was het. En waar leeft een narcist op? Op aandacht. En dus werden we uit de woestijn bestookt met zijn gedoe. En nu is die bipolaire cokejunk weer helemaal terug. Wat hebben wij toch verkeerd gedaan dat niet Jezus, maar Gordon wederkeert? Hij heeft zijn haar anders gedaan, maar zijn verhalen zijn hetzelfde. Bij Beau zat ie te janken over zijn afgebroken verloving. En dat ie twee zelfmoordpogingen heeft gedaan. Hoe moeilijk is het om jezelf te vermoorden? Nou niet. Het is verdomde makkelijk. De enige zelfmoordpogingen die niet lukken zijn pogingen die niet mochten lukken of die helemaal nooit zijn gebeurd omdat het zogenaamde slachtoffer de dood niet zocht, maar aandacht.