Jan Roos: De leegheid van Tim Hofman

Laten we zo’n zin eens analyseren. Het eerste deel: “Opeens zien we mannen die tegen cancelcultuur zijn als een bekende man zijn vrouw slaat..” Waar te beginnen? Tim ziet opeens mannen die tegen cancelcultuur zijn als een bekende man zijn vrouw slaat. Namen en rugnummers aub. Die zijn er natuurlijk niet, want er is geen man tegen een cancelcultuur als een bekende man zijn vrouw slaat. Om wie gaat dit? Om niemand. Dit is een semi-filosofische manier om een tegenstelling te creëren. Ik ken geen BN’er die zijn vrouw slaat en die dan niet gecanceld mag worden door andere mannen. Dat is nooit gebeurd. Waarom zegt Tim dat dan wel? Omdat hij het koppelt aan het volgende deel van zijn verhaaltje. “…zich druk maken over een bokswedstrijd waar een man zogenaamd een vrouw geslagen zou hebben.”

Jan Roos: “Ik ken geen BN’er die zijn vrouw slaat en die dan niet gecanceld mag worden door andere mannen.”

Dus Hofman verzint iets om vervolgens het te koppelen aan dat mannen zich druk maken om een vrouw die op de Olympische Spelen door een halve kerel in elkaar wordt gebeukt. Dat mag dan niet. Want je wil namelijk ook niet dat iemand gecanceld wordt als hij zijn vrouw slaat. Dat het eerste deel verzonnen is maakt blijkbaar niet uit. Commentaar leveren op een ongelijk bokswedstrijd is volgens Hofman wel erg hypocriet vanwege een hersenscheet van hemzelf. Het klinkt waarschijnlijk heel erg goed en deugend, maar het raakt kant noch wal. Alleen dat doet er niet toe bij dit soort figuren. Het is alleen maar zenden dat ze echt heel slim zijn en dat ze echt een heel erg goed mens zijn. Dat ze daarvoor de groots mogelijk onzin moeten verkondigen en dat presenteren als iets intelligents zegt niet alleen iets over de totale leegte van hun denken, maar ook van hun bestaan.