Saskia Noort openhartig over ‘verkrachting’: ‘Dader leeft niet meer’
Toen voor Saskia de puberteit begon werd voor haar al duidelijk dat vrouwen kwetsbaar zijn. “Op een gegeven moment merkte je dat je bepaalde gebieden van je lichaam beter moest bedekken. Dat als je een rok droeg, je daar opmerkingen over kreeg. Uiteindelijk ben ik verkracht door iemand uit mijn omgeving toen ik veertien jaar was. Dus ja, dat is wel een letterlijke ontdekking van dat je als vrouw een prooi bent. Alhoewel ik mezelf daar destijds niet heel erg bewust van was.”
Gevoelsmatig was ze in een klap geen ‘onschuldig’ meisje meer. “Het hele onschuldige meisje dat ik was, is dan wel in één klap weg.” Ondanks haar schuldgevoel, besloot ze om er met niemand over te spreken en het weg te stoppen. “Ik werd de volgende ochtend wakker met een groot schuldgevoel. Ik moest daar dus mee aan de slag. “Ik had zelf het gevoel dat ik de verkrachting over mezelf had afgeroepen. “Als ik het met niemand bespreek, is het ook niet echt gebeurd. Dat was mijn manier om daar mee om te gaan, dus heb ik er met niemand over gesproken.” Gelukkig voor Saskia wordt ze door haar familie en gezin wel geloofd. “Binnen mijn familie en mijn gezin word ik niet veroordeeld en word ik ook geloofd. Dus dat valt allemaal wel mee.”
Overleden ‘dader’
Ze is de ‘dader’ na het incident nog tegengekomen. “Ik heb de ‘verkrachter’ vlak na het incident een keer gesproken. Toen zei hij dat het incident niks voorstelde en dat ik me aanstelde. Jaren later kwam ik hem nogmaals tegen en was hij doodziek. Hij leeft dus niet meer.” Het komt haar wel erg goed uit dat de ‘dader’ niet meer leeft, er kan dus nooit een tegengeluid komen vanuit de ‘dader’.
