Dinsdagochtend is op de A28 bij Tynaarlo een wolf aangereden door een automobilist. Het dier, een mannetje, werd zó zwaar toegetakeld dat een dierenarts hem uit z’n lijden moest verlossen. De snelweg tussen Groningen en Zwolle werd ter hoogte van Vries volledig afgesloten. Files, chaos, huilende dierenliefhebbers. De wolf is inmiddels overgebracht naar het Provinciale Steunpunt, waar hij als koud kadaver nog even onderzocht wordt. Waarvoor vraag ik mij af? Afijn.
Wolf zegt au!
Dinsdagochtend ging het dus mis op de A28 bij Tynaarlo: een échte wolf – geen gladde zakenman in driedelig pak, maar een harige viervoeter – werd vol geschept door een automobilist met haast. De wolf werd afgevoerd voor ‘nader onderzoek’.
Nederland is vol. De beurs is overtekend.
We zeggen het al jaren, maar blijkbaar luistert alleen de wolf: Nederland is vol. Niet een beetje druk, niet gezellig druk – nee, full-blown beurscrash-druk. En net als bij een luchtbel op Wall Street, denderen de gevolgen recht je gezicht in. Deze wolf dacht slim te investeren in een stukje Drentse rust, een beetje groen, misschien een roedel stichten… maar eindigde als roadkill op de snelweg naar Zwolle.
Wolf + snelweg = short gaan op z’n eigen leven
De tragiek zit 'm in het detail. De wolf heeft waarschijnlijk meer kilometers afgelegd dan de gemiddelde nieuwe Nederlander in een AZC. Maar in plaats van een warme ontvangst of een documentaire van de VPRO, kreeg hij een frontale botsing met een leaseauto. BAM.
Zelfs de wolf kan geen huurcontract meer krijgen
Terwijl we op de radio horen dat “we ruimte moeten maken voor de wolf”, vragen we ons ondertussen af waar in vredesnaam die ruimte nog is.. Want elke vierkante meter wordt al gedeeld met vijf Polen, drie statushouders en een tijdelijke AZC. Die wolf dacht waarschijnlijk: “Misschien is er in Drenthe nog plek voor mij.”
We willen natuur, maar wel met slagbomen
Iedereen is pro-wolf totdat ‘ie bij de lokale basisschool in de bosjes staat. Men wil natuur, beesten, biodiversiteit, beleving! Maar liever niet te dicht bij de oprit. En als zo’n dier dan, na duizenden kilometers, EINDELIJK Nederland bereikt… ja hoor. BATS, kapot gereden door iemand die te laat was voor een vergadering over ‘duurzaamheid’. Ironie leeft nog.
We leven in een land waar de wilde dieren aan de grenzen staan te kloppen. Maar het is vol. Stampvol. En ja, dat komt niet alleen door Vinexwijken of weilanden vol zonneparken — het komt ook doordat we elk jaar weer honderdduizenden mensen erbij proppen zoals Henry vroeger deed met poeder in zijn neus..
Rust in vrede, wolf. Jij was de enige die hier nog welkom en legaal, zonder paspoort de grens over stak!
