Wie had dat gedacht? Henry. Voor de meesten van jullie nog een onbekende met een verdwaalde blik, voor de echte diehard Roddelpraat-kijker inmiddels een bekend gezicht op het beruchte bankje. En nu, trouwe Kevin’s, heb ik mijn eigen plekje op de website. En nu zit ik hier, met m’n ziel onder de arm, gewapend met lessen uit mijn psychoses, trauma's en een toetsenbord.. Klaar om te vuren.. May the force be with me.
Laat ik mezelf dan één keer voorstellen, daarna niet meer zeuren.
Ik heb het leven intens geleefd. Ooit zwom ik in het Colombiaanse marcheer poeder alsof het gratis was (spoiler: dat was het niet). Die jaren waren een mix van euforie, paranoia en onwetendheid (te vergelijken met de gemiddelde ziel tijdens Covid). Resultaat? Dakloos. Geen vaste grond, geen plan, alleen de constante vraag: waar is hier de uitgang.
Maar ergens, tussen een koude straathoek en de bodem van m’n bestaan, werd de duisternis mijn leermeester. De pijn werd mijn pad. En in die schaduw vond ik kracht die ik in het licht nooit had kunnen vinden. Noem het een spirituele ontwaking, noem het een reset van m’n hele systeem — ik noem het simpelweg; breken met je patronen . Het doorzien van je eigen destructieve gedachtes en patronen. Dit is overigens iets dat ik ook zou willen aanraden aan de gehele westerse maatschappij.
Ik klom omhoog op de maatschappelijke ladder en kreeg uiteindelijk een goede baan. Met een net apen-pakkie aan en stropdasje om zat ik elke dag in de file, in een leasebak naar jolige radio presentatoren te luisteren— het hele plaatje.
Maar weet je wat? Het voelde alsof ik een rol speelde in een slechte RTL-serie. Alles leek op papier perfect, maar binnenin was ik weer langzaam aan het doodbloeden. En voelde ik mij even gevangen als in het diepst van mijn verslaving. En toen dacht ik: fuck dit. Ik zeg m’n baan op. Mijn omgeving dacht dat ik weer eens in een psychose zat en gek was geworden. “Henry, denk aan je pensioen!” ‘’Vastigheid’’ matrix gezeik, matrix gezeik etc.
Gelukkig was daar met een vaststellingsovereenkomst in m'n zak het UWV. De spirituele sponsor van de maandelijkse steun. En ik besloot: ik ga kijken wat ik echt wil doen en bijdragen aan de dingen die ik mooi vind in het leven (aanrader, breek met je patronen!).
Na wat ‘’vrijwilligerswerk’’ voor de Trueman Show (ja, neem vooral nog een cocktail daar op Bali, Jorn), stuurde ik op een gegeven moment een mailtje naar Dennis. En zo is het geschied. Nu val ik samen met Dennis zijn buurvrouw lastig met de dampen van m’n Jonko en zit ik op het bankje iedere dinsdag, woensdagavond op jullie schermpje bij Roddelpraat.
Complothoekje?
Nou moet ik helaas wel iets opbiechten. Van Jan en Dennis mag ik hier geen complothoekje beginnen. Dat snap ik, het is tenslotte geen Jensen.nl . Maar weet: ik draag O.J.’s fakkel. En tussen de glitter, de Botox, de showbizzbullshit en BN’ers die het niet snappen, laat ik af en toe toch iets... doordruppelen. Kleine vonkjes waarheid. Een knipoog naar wie oplet.
Bij deze vraag ik jullie, trouwe Kevin-achterban, een kleine gunst. Als jullie ergens op internet weer een bizarre uitspraak zien van een transformer met identiteitscrisis, een influencer die zich verslikt in z’n eigen ego, of een semi-bekende BNR'er die doet alsof hij ertoe doet — slip in m’n DM. Stuur het door. Geef me munitie. En ik spuug er mijn ongezouten, ongefilterde, doorleefde mening over.
Ik beloof jullie geen objectieve journalistiek. Ik beloof je geen nuance. Ik beloof je waarheid met een scherp randje en wat sarcasme. Zoals vroeger.. Zoals het internet bedoeld was.
Dus wees lief voor mij, of breek me af in de commands, en maar bovenal: blijf speuren voor Henry en Roddelpraat. We gaan samen het internet weer leuk maken. (en Dennis en Jan wat voer geven voor in de show).
Liefs (ja, echt),
Henry
Ex-dakloze. Ex-verslaafde (jonko telt niet), bankzitter bij Roddelpraat en Parttime filosoof.
